Tıp Fakültesi Öğrencisi Nazenin Miroğlu, güçlü ifadeli paylaşımlarıyla da biliniyor. Babasını küçük yaşta kaybeden Nazenin, bu yıl da acısını anlamlı bir yazı ve fotoğraflarla dile getirdi.
İşte paylaşımı:
Sen çocukluğumun rüzgarında saklı bir ilkbahar nefesiydin. Kalbimin en ılık, en taze esintisiydin. Hayat veren, güç veren, umut veren öyle zarif bir yanın vardı ki… Gözlerindeki ışıltıyla dünya aydınlanırdı sanki, yüzündeki gülümsemeyle ömür güzelleşirdi. Gün doğumları seninle anlamlıydı, gün batımları seninle huzurluydu; hayat seninle güzeldi… Akşamları eve gelmeni hep sabırsızlıkla beklerdim. Benimle hiç sıkılmadan, saatlerce çocuklar gibi eğlenirdin. Yetişkin bir insanı dinlercesine beni dinler; tüm sevinçlerime, tüm arzularıma dahil olmak için elinden geleni yapardın.
Kim daha çok sevilir tartışmalarında gönlümün birincisi hep sen olurdun ama annem de asla bundan şikayetçi olmazdı. Bıcır bıcır hallerim, seni annemle paylaşamamam çok hoşuna giderdi. Evrene kalbimin gözleriyle bakmayı, dünyalar kadar çok sevmeyi bana sen öğrettin. Şimdi bu anların sıcaklığını en canlı haliyle yüreğimizde yeniden hissedebilmek için neler vermezdik… Başımı göğsüne yaslayıp, saatlerce sohbet ettiğimiz, esprilerinle gülüşlerimizin birbirine karıştığı o akşamların enginliğinde yine kaybolsak ne güzel olurdu baba.
Simsiyah, soğuk bir sonbahar gecesinin izleri var aklımda, kalbimde… Biz bir gecenin ayrılığına dayanamazken bir ömrün sonsuz haykırışlarının esaretinde kaldık o gece… Sensiz her nefes, baharında yarım kalmış bir hayatın soluk izi gibi eksik düşüyor içime… Geçtiğin yollardan geçerken elimden tutup güç vermene çok ihtiyaç duyuyorum. Aklımdaki onlarca soruya sensiz yanıt ararken ne söylerdin, ne yapardın diye düşlüyorum. Tartışamadığımız kitaplar, dinleyemediğimiz şarkılar, gezemediğimiz ülkeler, kutlayamadığımız güzellikler kalbimi çok kırıyor.
Tenine dokunamadan, gözlerine bakamadan, sesini duyamadan akıp giden yılların gölgesinde tek bir gün seni düşünmeden ve anmadan geçmedi. Evde, sokakta; sohbetlerde, hatıralarda; annemin gülüşünde, gözyaşında; ailemizde; seni seven, seni umut olarak gören binlerce insanın özlem dolu sözlerinde hep sen varsın. Sana dair her şeyi onurla yaşıyorum. İnanıyorum ki bizi bir yerlerden izliyorsun.
İnanıyorum ki sonsuz sevgimizin gücü güneş gibi yolumuzu aydınlatmaya devam ediyor. Ama bugün başka… İçimdeki haykırış sussa; kalemimden akan cümleler tükense; gözlerim sensizliğe, sessizliğe sığamaz… Bugün bulutların seferi var göğün maviliğinde… Her bir bulut, içimdeki bitimsiz hüznü omuzlarında gezdiriyor. Bugün gökyüzü bile özlemi taşımakta zorlanıyor. Her rüzgar biraz seni anlatıyor, biraz sensizliği… Seni çok seviyorum.
